Aan de nieuwe Efteling-parkshow Raveleijn wordt de laatste weken voorzichtig geschaafd: onder meer een nieuwe inleiding moet het verhaal duidelijker maken voor de toeschouwers.

De parkshow Raveleijn ging op 8 april met veel tamtam in première. De show leek bij voorbaat alles mee te hebben: de voorstelling speelt zich af in misschien wel ’s werelds mooiste parktheater, het Brabants Orkest nam de muziek voor haar rekening, het verhaal werd mede geschreven door de bekroonde kinderboekenauteur Paul van Loon en de vijfkoppige, vuurspuwende draak in de voorstelling is een decorstuk dat grote bewondering afdwingt.

Wellicht juist omdat de randvoorwaarden zo optimaal zijn en de verwachtingen om die reden heel hooggespannen, viel de show zelf tegen. Het lukte niet om de bezoekers enthousiast te krijgen voor de voorstelling. En de pers was zelfs genadeloos over Raveleijn. Een recensent van het Brabants Dagblad schreef enkele weken geleden: “De deceptie zit ‘m in de show. Die is gewoon niet te begrijpen.”

Volgens de regionale krant die verschijnt in het gebied rondom de Efteling is de enscenering van de show knullig. “Wat gedraaf op paarden, wat gerol in het zand, de graaf druipt af en de show is over. Raven komen een keertje overvliegen. Wie niet oplet, heeft ze gemist.”

Bij het Kaatsheuvelse park zullen ze niet blij zijn met de negatieve geluiden rondom Raveleijn. De attractie wordt nog steeds aangekondigd als ‘spectaculaire parkshow’ en moet de topper voor 2011 worden. Om die reden wordt aan de voorstelling op dit moment gesleuteld, wat voorlopig kleine, maar wel positieve aanpassingen oplevert.

De haast eindeloze aankondigingen voorafgaand aan de show – onder meer door Paul van Loon zelf – zijn geschrapt, zoals ook het vrij onduidelijke voorstellen van de hoofdrolspelers op televisieschermen. Daarvoor in de plaats is een korte, nieuwe aankondiging gekomen en stapt vervolgens gravin Halina de arena in die het verhaal inleidt. Duidelijk en daarom goed te volgen.

De blinde Samuel, de voormalige raadsheer van hoofdrolspeler graaf Olaf Grafhart, wordt nadat hij de noodklok heeft geluid niet meer aangevallen door een fantasiedier, maar door een man in het zwart. Voor kinderen is dan meteen helder: dat is de boef.

 

Aan het publiek is te merken dat de doorgevoerde wijzigingen aanslaan. De tribunes kolken nog niet van enthousiasme, maar regelmatig klinkt toch een beleefd, gemeend applaus. Met het laten ‘praten’ van één van de hoofdrolspelers lijkt de producent ven Raveleijn op de goede weg. De show zou enorm aan kracht winnen als ook graaf Grafhart verbaal zou kunnen communiceren met de toeschouwers, liefst live. Hij kan al spelend in de arena de kernmomenten van het spektakel onderbouwen met tekst. De show zou daardoor qua spanning toenemen en nog beter te volgen zijn. Als het de graaf dan ook nog zou lukken de kinderen in het publiek op te zwepen en aan te zetten tot het kiezen van partij – en dan vanzelfsprekend niet de zijne – dan zou de show Raveleijn nog wel eens de topproductie kunnen worden die dit theater verdient.