Twee muren van zijn kantoor hangen vol met simpele schetsjes, kleurrijke tekeningen en haarscherpe foto’s. Hier werkte Peter van Holsteijn twee jaar aan het ontwerpen van de Magische Vallei, het nieuwe themagebied van Toverland in Sevenum. Hij tekende het opmerkelijke achtbaanstation met de blauwe muren en het glooiende rieten dak rustend op massief vormgegeven bomen. Hij schetste de robuuste door watervallen gedomineerde aanleghaven van de wildwaterbootjes. En hij bedacht het balorige Dwervelvolkje, de grappige deugnietjes met de grote oren en ogen die overal in het groene dal opduiken. De Vallei is nu af en inmiddels in bezit genomen door het enthousiaste publiek, maar de wanden in Van Holsteijn’s kantoor herinneren nog steeds aan de krachttoer die hij en zijn team geleverd hebben.
Hier vertelt de dertigjarige imagineer dat een toekomstige carrière in de attractieparkenbranche zich al vroeg aftekende; Peter was van jongs af aan geïnteresseerd in themaparken. Hij studeerde vier jaar grafische vormgeving en volgde daarna een reclameopleiding aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. “Die heb ik niet afgemaakt, want ik had niet echt een passie voor het vak”, vertelt hij. “Mijn medestudenten doken diep in elke reclamecampagne, ik speelde Rollercoaster Tycoon of zat op het forum van Themepark.nl.” Een symposium over Themepark Management op de NHTV in Breda werd een keerpunt in zijn leven. “Ik las al eerder over die specialisatie binnen de hogeschool, maar het leek me niks. Veel te droge kost, dacht ik. Aan de andere kant: daar zou wel op een heel ander niveau over de branche gesproken worden, besefte ik. Ik meldde me toch aan voor het symposium en het was veel interessanter dan ik verwacht had.”
Het plan ontstond om de Willem de Kooning Academie om te ruilen voor de NHTV. Van Holsteijn mocht op basis van de reeds aanwezige competenties instromen in het derde jaar van de vierjarige voltijds opleiding, op voorwaarde dat hij het vak Financieel Management met succes zou volbrengen.
Op de NHTV werkte Peter van Holsteijn aan een case waarin achtbaan MP Xpress in Movie Park Germany een totale make over kreeg. De hangende loopingachtbaan van het Duitse filmpark staat er treurig bij, stelde de jonge ontwerper vast, in een hoog omheind niemandsland. Van Holsteijn liet in zijn eerste mix van kennis en creativiteit zijn fantasie de vrije loop. Het idee ontstond om de rollercoaster te thematiseren rond het legendarische War of the Worlds.
“Afhankelijk van de rechten zou de sciencefictionfilm van regisseur Steven Spielberg of het originele boek uit 1898 van H.G. Wells aan de basis kunnen staan van het nieuwe thema. We pakten flink uit: de ride zou deels indoor worden, met allerlei speciale effecten en beeldschermen. In de wachtrij zouden de bezoekers het gevoel krijgen geëvacueerd te worden door mannen in speciale pakken, om te ontkomen aan de buitenaardse wezens. Bij de presentatie van onze case waren managers van Movie Park aanwezig. Op dat moment bleek wel dat ik nog heel wat te leren had: we hadden het prijskaartje van de metamorfose grofweg geraamd op een miljoen euro, maar volgens de parkdirectie moesten we eerder denken aan vijf miljoen euro. Tja, toen kreeg ik pas echt besef van wat iets kost.”
In de eerste helft van 2010 verhuisde Peter voor zijn studie voor een half jaar naar Florida, om stage te lopen in het Mekka van de themaparkenwereld: Walt Disney World. Het liefst zou hij werken bij één van de fameuze Disney-attracties, maar dat kon uitsluitend in combinatie met een horecajob. Dat zag Van Holsteijn niet zitten: “Peter en geld tellen, dat gaat niet lukken”, lacht hij. Maar een ander buitenkansje diende zich aan: de Nederlander kon lifeguard worden in Disney’s tropische waterpark Typhoon Lagoon. Dat was op zijn gespierde lijf geschreven.
“Ik heb het er zo naar mijn zin gehad. Natuurlijk, ik moest ook wel eens tafeltjes schoonmaken of putjes leegscheppen. Ik heb zelfs nog een dag op de snikhete parkeerplaats doorgebracht, om het verkeer in goede banen te leiden. Maar de meeste tijd stond ik als lifeguard langs de waterkant. En ook dat was niet altijd een pretje: met veertig graden in de volle zon en een luchtvochtigheid van negentig procent. Maar je leert doorbijten. We werden gedrild tot op het bot, veiligheid was alles. De eerste zes minuten waren wij verantwoordelijk voor het overleven van een drenkeling, daarna werd die zorg overgenomen door het opgeroepen medische team. Ik was letterlijk verantwoordelijk voor levens. Op drukke dagen moesten we met zevenen vijfduizend mensen in de in de gaten houden. Om de tien seconden was je je eigen gebiedje aan het scannen op ongeregeldheden. Ja, ik heb echt wel eens een schietgebedje gedaan dat er niks zou gebeuren.”
Je had de shallow guards, voor de ondiepe waterbassins, en de deep guards. De selectie vond plaats bij de training, vertelt Peter. “Ik werd een deep guard, en dat beviel me uitstekend. Bij het diepe golfslagbad – waar bij elke golf 280.000 liter water los komt – had je een indrukwekkend overzicht. Ik kreeg keer op keer een kick van de gillende bezoekers die vol enthousiasme de enorme golf trotseerden. En soms was men iets te enthousiast en dreigde men koppie onder te gaan. Dat was ook het moment dat de lifeguards in actie kwamen. En na afloop werd je met een luid applaus beloond, want de Amerikanen hebben echt respect voor je. Een heel bijzondere ervaring!”
In de wondere wereld van Disney zag Peter van Holsteijn met eigen ogen hoe simpel en zelfs primitief attractiescènes soms kunnen zijn. In het vermaarde spookhuis Haunted Mansion staan de dansende geesten op een eenvoudig fietswiel dat met een kabel draaiend wordt gehouden. “Zelfs Disney werkt met techniekjes van veertig jaar terug. Hightech en duurzaamheid gaan daar hand in hand.”
Na zijn overzeese zes maanden diende de afstudeerstage zich aan. Een hobbel voor Van Holsteijn. “Ik ben meer van de praktijk dan van de theorie. Voor het ontwerpbedrijf Jora Vision mocht ik nieuwe toepassingen bedenken voor de minigolf.” Met de overdekte, gethematiseerde midgetgolfbanen hadden de themeworld wizards uit het Zuid-Hollandse Rijnsburg al veel succes. Onderzoeksvraag was of er nieuwe markten aan te boren waren voor het minigolfconcept. “Ik ging voortvarend van start met mijn scriptie. Ik kreeg een plaatsje op de ontwerpafdeling. Dat was de kat op het spek binden: ik zat al snel te schetsen. Dat beviel de mensen bij Jora Vision wel. Ik mocht de tennishal van een Landal Green Parks in Zuid-België omvormen tot een kinderspeelhal. Met alles wat daar bij hoort: een vlekkenplan, een masterplan, een lijst van leveranciers. Voor Jora Vision interessant, voor mij heel leerzaam.”
“Mijn scriptie vorderde intussen maar langzaam. Nog voor ik klaar was, haalde Pieter Cornelis – leraar aan de NHTV en betrokken bij Toverland – me weg. Hij had een toekomststrategie voor Toverland geschreven en vond dat ik daar mijn bijdrage aan kon leveren. Naast een eigen strategie op een vijftal A4’tjes om mijn kennis te toetsen, heb ik nog wat schetsjes, krabbeltjes en plattegrondjes toegevoegd.” Zo deed Peter van Holsteijn zijn intrede bij het jonge attractiepark op de grens van Limburg en Brabant. Hij bleef er hangen, want een grote uitdaging wachtte: het vormgeven van vier hectare Magische Vallei.
Twee jaar lang boog Van Holsteijn zich van maandag tot vrijdag over de uitbreiding van Toverland. In het weekend dook hij dan in de marketingboeken voor zijn studie. “Doordeweeks zat ik in de zompige wereld van de Dwervels. Ik heb geprobeerd iets unieks te creëren, iets te maken wat trends overstijgt en eeuwigheidswaarde heeft.” Peter zwaait daarbij lof toe aan adviseur Ton van de Ven, de ontwerper die voor de Efteling onder meer de darkrides Droomvlucht en Fata Morgana bedacht. “De kracht van Ton is dat hij attracties ontworpen heeft die nog steeds geliefd zijn, ook na twintig of dertig jaar. Ik heb veel van hem geleerd, bijvoorbeeld dat je niet te rationeel maar juist heel spontaan moet denken. Maak het jezelf niet te moeilijk, zei Ton dan. Hij zag een attractie als een keuken waar allerlei ingrediënten liggen. Laat bezoekers die zelf maar in de pan doen en er iets leuks van maken, was zijn gouden advies.”
Zelf een darkride bedenken en ontwerpen staat hoog op het verlanglijstje van Peter van Holsteijn. “Dat is wel de droom van elke ontwerper. Bij de Magische Vallei had ik dwaallichtjes in gedachten: kleine lampjes die overal zouden oplichten en de bezoekers het dal intrekken, richting magische bron. Die zou de dwaallichtjes als een vulkaan uitspuwen. Onderzoek en een proefopstelling wezen uit dat het lichtjesidee overdag niet zou werken, dus hebben we het geschrapt. Maar in een darkride zou het effect fenomenaal zijn, je hebt dan immers totale controle over wat de bezoekers te zien, te horen en te voelen krijgen. Ik ben een groot fan van de klassieke darkrides zoals Disney ze maakt, waarin de bezoekers meer passief zijn en zelf om zich heen moeten kijken om al het moois te ontdekken. Al moet ik toegeven dat de meer bombastische, actiematige darkrides zoals Universal ze produceert me ook steeds meer aanspreken. Het schreeuwerige tegenover het romantische, ik zit een beetje in een spagaat.”
Bij het ontwerpen van de Magische Vallei ging Peter van Holsteijn dankbaar om met alle ideeën die op tafel kwamen. Van experts als Ton van de Ven, van Toverland-eigenaar Jean Gelissen en directeur Caroline Kortooms, van zijn collega’s. “Ik ging met al die creatieve invallen aan de slag, laveerde soms van links naar rechts. Ik liet me ook inspireren door Typhoon Lagoon: de exotische sfeer, de rieten daken, de warme muziek, je komt het allemaal tegen in de Magische Vallei. De inspiratie voor het op bomen rustende dak van het station van achtbaan Dwervelwind kreeg ik op Aruba. Daar zag ik de divi divi, de boom die door de constante windrichting één kant op is gegroeid. De mensen die mijn tekeningen moesten realiseren kregen vrij veel speelruimte en daar kwamen weer positieve veranderingen uit.”
De Dwervels die Van Holsteijn getekend had werden op de Filippijnen gemaakt. “Elke week – en later dagelijks – kreeg ik foto’s van de vorderingen. Ik gaf vervolgens aanwijzingen per mail: de knie zit te hoog, de kuit moet dikker, de wenkbrauwen naar boven. Zo heb ik een volkje geschapen, nieuw leven. Op de Filippijnen kregen de Dwervels ongewild een Aziatische uitstraling mee. Het werden allemaal exootjes, daar moest ik ze echt afremmen. Het werden te veel mensjes, dat wilde ik niet. Het mochten ook geen trollen worden, want die kennen we al. Ze moesten meer aapachtig zijn, met donkere gezichten, ronde ogen en grote oren.”
Na hectische maanden waarin elke minuut werd opgeslokt door studie en werk is Peter van Holsteijn nu iets meer rust gegund. “Er is weer ademruimte, voor mezelf, maar ook voor de mensen in Toverland. Iedereen liep op zijn tenen om de Magische Vallei op tijd open te krijgen.” Zijn studie heeft Peter onlangs succesvol afgerond met het rapportcijfer negen; hij is nu gediplomeerd leisure manager. En gewaardeerd art director: zijn Magische Vallei blijkt een schot in de roos. Bezoekers verkennen met groot enthousiasme het steeds groener wordende dal en Van Holsteijn zelf begeeft zich nog dagelijks onder de Dwervels om de puntjes op de i te zetten.
“Daar moeten nog wegwijzers komen en deze tijdelijke borden moeten vervangen worden door permanente”, wijst hij. “Op de gezichten van de Dwervels komt extra licht en om hun huisjes komen paadjes.” Dan kijkt hij vanaf de houten brug naar van plezier schreeuwende bezoekers in de snelstromende Djengu River onder hem. Achter zich hoort hij een Dwervel mompelen met een stem die hij zelf insprak. De altijd pratende Peter valt stil. Even kan het volgende puntje op de i hem gestolen worden. “Echt magisch”, glimlacht hij.
Bestel hier kaartjes met korting voor Toverland
Naar de parkplanner van Toverland
