Als een stilleven getuigen de attributen van het avontuur dat komen gaat: een rieten mand met een stalen frame staat fier rechtop op het grasveld naast het afwateringskanaal naar Meaux. Daarnaast enkele forse gasflessen omwikkeld met zwarte doeken. Hulpjes trekken het nylon uiteen en leggen de ballon met de opening in de richting van de ventilatoren. De hete lucht die naar binnen wordt geblazen geeft de luchtballon al snel vorm en volume. Gadegeslagen door tientallen nieuwsgierigen richt het gevaarte zich op. Spoedig belooft de mand zich los te maken van het kale veldje aan de rand van het dorpje Esbly. “Allez, vite”, gebaart de ballonvaarder. We klauteren naar binnen, de een wat leniger dan de ander. Langzaam verheft de luchtballon zich. Mensen kijken lachend naar boven.

Dan lijkt ‘le pilote’ het gaspedaal gevonden te hebben; het beige monster versnelt. De takken van de bomen schieten langs de passagiers die luttele seconden later boven de aardse stoffering zweven. Beneden wordt gezwaaid. Esbly strekt zich onder ons uit: kronkelige straatjes, gestucte huisjes, een zilveren treinstel houdt net halt bij het plaatselijke stationnetje en in de verte voegt het riviertje de Morin zich bij zijn grotere broer de Marne.

Dromerige dorpjes

We drijven naar het zuiden, in de richting van de plek waar voor 1990 uitsluitend drassige bietenvelden lagen en tegenwoordig Europa’s bekendste toeristische mierenlokdoos ligt. Mijn geluk kan niet op. Intens tevreden geniet ik van de nu snel dalende zon, die de glooiende velden en bospercelen een prachtig groene glans geeft. In de verte dalen vliegtuigen naar Charles de Gaulle. Dromerige dorpjes komen tot leven als ons zwevend bakbeest over komt glijden. Honden blaffen, bewoners komen belangstellend kijken wat er gaande is.

Als een fata morgana lonken in de verte de fantasierijke bouwsels van Disney’s Europese pretvestiging. De Jules Verne-achtige vormen van Space Mountain en de gestileerde wolkenkrabbers van hotel New York houden de blikken van de medereizigers gevangen. Het werkt vervreemdend om Disneylands vakantie-enclave van de ‘verkeerde kant’ te benaderen. Naast roze kasteeltorens, rijzige bergtoppen en een crèmewit badhotel – de gebruikelijke aanblik bij aankomst in het resort – schreeuwen nu ook grijze kantoorgebouwen, saaie achtergevels en eindeloze rijen geparkeerde auto’s om aandacht.

Tussen de koeienvlaaien

Enkele honderden meters verderop flirt de ballon van PanoraMagique met ons vaartuig. Maar deze dame wordt aan het lijntje gehouden, terwijl onze montgolfière vrijelijk verder kan zweven. Wat ze dan ook doet: over de 27 holes golfbaan, loodrecht snelweg A4 kruisend en langs het bosperceel van Davy Crockett Ranch. Als ze net het witte kerktorentje van Villeneuve-Saint-Denis is gepasseerd, heeft ze er echter genoeg van. Bevallig strijkt ze neer tussen de malse koeienvlaaien; een onvolkomenheid die snel wordt gladgestreken met een glaasje champagne.

We hadden niet anders verwacht, zeggen we met enig bravoure tegen elkaar. Immers, we zijn hier om een korte vakantie op stand te beleven. Wie beweert dat we dáárvoor niet in en rond de op Amerikaanse leest geschoeide kermis in Marne-la-Vallée moeten zijn, heeft het mis. Mickey Mouse heeft wel degelijk klasse in huis, al moet je om daarvan gebruik te kunnen maken wel een goedgevulde portemonnee meebrengen.

Serene lichtjes

Wij logeren in het in Victoriaanse stijl gebouwde Disneyland Hotel en ons eerste nachtje daar speelt zich voornamelijk af op het balkonnetje van de kamer. Nog meer dan door het aanlokkelijke, metersbrede bed raken we in de ban van het nachtelijke uitzicht. We planten twee stoelen op de uitbouw – meer kunnen er ook niet op – en genieten links van de serene lichtjes in Main Street en rechts van het neonbombardement in Disney Village. Dit is onbetaalbaar, en ach, de creditkaart doet de rest.

Croissant en café au lait

’s Ochtends is er weer een ander levend schilderij dat de adem een moment doet stokken: het raam van de California Grill kijkt uit op de blauwe torenspitsen van het Disneyland-kasteel. Met zo’n achtergrond smaken de onvermijdelijke croissant en café au lait net even beter. Lichtelijk overmoedig besluiten we de grenzen van onze creditcards te testen. We boeken nog twee nachtjes bij en checken het winkelaanbod in het park.

Via de statige arcades langs Main Street – die hoofdstraat laten we aan de gezinnen met hun overmatig enthousiaste kindertjes – bereiken we het Emporium, een warenhuis uit het begin van deze eeuw, en Harrington’s, een elegante winkel vol breekbaar porselein en kristal. Tussen de middag lunchen we bij Walt’s. In een van de stijlvol ingerichte kamers van dit restaurant – gewijd aan geestelijk vader Walt Disney – verorberen we in alle rust een risotto van mosselen en een crème brûlée met pecan-noten.

Buiten de périphérique

Daarna brengt de snelle regionale metrolijn RER ons in luttele minuten een halte verder, naar het designer outlet shoppingcenter La Vallée, waar onlangs de nieuwe jetset-winkel van designer Michael Kors en de sportieve Italiaanse kledingwinkels Golden Goose en Colmar zijn geopend. En natuurlijk, ook in Parijs, een gemakkelijk half uurtje van Disneyland verwijderd, zijn nog wel wat euro’s stuk te slaan. Maar we spreken af dit keer buiten de périphérique te blijven en het oostelijk gedeelte van Île-de-France te verkennen.

We dwalen door de kabinetten, eetzalen, slaapkamers, keukens, kelders en tuinen van Vaux-le-Vicomte in Maincy, de inspiratiebron voor het paleis van Versailles. In de zomer worden in dit zeventiende eeuwse meesterwerk lichtjesavonden georganiseerd, waarbij duizenden kaarsen het hele kasteel verlichten. In het kasteel van Champs-sur-Marne heeft de illustere Madame de Pompadour nog anderhalf jaar gewoond. De Franse en Engelse tuinen behoren tot de mooiste van Frankrijk.

Een kóópje!

Op de terugweg uit Champs-sur-Marne besluiten we bij die outlet-shop nog even die onweerstaanbare blouse van Paul Smith op te pikken. Met veertig procent korting, een kóópje! Bij het afrekenen meldt de verkoper tactisch dat kennelijk zijn creditcard-apparaat de geest heeft gegeven. Met een begrijpende blik overhandigt hij mij het nu waardeloze plastic pasje. Het wordt hoog tijd om terug te keren naar Nederland.

► Boek een shopping-reisje naar Disneyland Paris
► Disneyland Paris is ook een winkelwalhalla

© Tekst: Adri van Esch – Foto’s: Adri van Esch, Disney, FreeImages