Liefst veertig minuten muziek is er te horen in Klugheim in Phantasialand; wie op één plaats in het nieuwe themagebied blijft staan zal pas na een kleine drie kwartier weer dezelfde muziek horen. Bovendien werden er voor verschillende locaties ook nog eens eigen tracks gecomponeerd. “Eerst wilden we een algemene sfeer produceren voor achtbaan Taron en Klugheim samen”, vertelt Michael Laß, muziek supervisor van het attractiepark bij Keulen. “Maar we merkten dat het dorpsplein van Klugheim toch een wat vrolijker en luchtiger sfeer nodig had dan Taron, waar het geluid juist imposant moest zijn. Iedere plek kreeg zo zijn eigen muzikale beleving: authentiek bij de houten huizen, machtig en dynamisch bij de achtbanen en vriendelijk bij het dorpsleven.”
Muziek met een eigen verhaal
Klugheim is óók een muzikaal hoogstandje: er is ruim een jaar gewerkt aan de complete soundtrack van het themagebied door zowel Phantasialand als door het gespecialiseerde bedrijf IMAscore. “Er ontstonden telkens weer nieuwe ideeën, ook al doordat Klugheim gedurende een langere tijd stukje voor stukje ontstond”, legt componist en geluidsontwerper Andreas Kübler uit. “Onze grote uitdaging was muziek te schrijven zonder daar direct beelden of een verhaal bij te hebben.” Want in tegenstelling tot bij filmmuziek waren er geen kant-en-klare beelden beschikbaar aan de hand waarvan de componist de muziek kon maken. De soundtrack van Klugheim en Taron kreeg het karakter van filmmuziek, maar dan zonder film. Dat heeft zo zijn eigen charmes, vindt Kübler: “Wie nu stil blijft staan en goed luistert, hoort hoe de muziek zich ontwikkelt. Zo vertelt de soundtrack zijn eígen verhaal.”
Ruimte voor geluidseffecten
“De soundtrack moest net zo uniek worden als Klugheim zelf”, zegt Michael Laß. “Daarom werden van enkele nummers tot wel tien verschillende versies gecomponeerd voordat we de juiste sfeer en toon te pakken hadden.” In het themagebied is ook veel gewerkt met geluidseffecten. “Dat betekent dat je daarvoor in de muziek ruimte moet vrijlaten”, vult Andreas Kübler aan. “De geluidseffecten moeten op verschillende plekken altijd hoorbaar zijn. Je loopt rond en hoort van alle kanten wel iets.” Neem de kloof waarin de trein van Taron gelanceerd wordt: daar zijn helemaal geen muziekfragmenten te horen, alleen geluidseffecten. Michael Laß: “Die ravijn is omgeven door gigantische rotswanden en die wilden we tot leven wekken. Het moet de gasten het gevoel geven dat er iets tussen de rotsen leeft. Wat zouden we die wezens kunnen laten doen? Rotsen breken af, stenen worden verschoven of geworpen. En op de achtergrond waait een mystieke wind die we uit meerdere geluidseffecten opgebouwd hebben.”
Krassende kraaien en vallend gesteente
“Voor één van de geluidseffecten hebben we bijvoorbeeld krassende kraaien gebruikt”, verklapt Andreas Kübler. “We hebben niet alleen geput uit digitale archieven, maar zijn ook daadwerkelijk met een microfoon het Teutoburgerwoud ingegaan om daar stenen van een berg af te laten rollen.” Tussen het basalt en graniet van Klugheim krijgt het geluid van vallend gesteente en krakend hout een haast griezelig echte dimensie. “Ja, de zeer holle akoestiek van de rotswanden komt het geheel zeer ten goede”, glimlacht Michael Laß. “De rotsen komen echt tot leven. Maar de illusie werkt alleen als je van de techniek niets kunt zien. Als ik ergens op een rots een luidspreker zou plaatsen, zou dat de hele illusie stukmaken.” De ontwerpers hebben daarom alle speakers zo gemonteerd dat ze niet opvallen. “Het geluid is gewoon aanwezig; het komt uit het niets.”
► Taron startte met stokjes op een platte plaat
► De 10 beste originele pretparktunes: Chiapas op 7
2016 © Tekst: Parkplanet – Foto’s: Phantasialand, Adri van Esch
