De Efteling vindt Frank de Laat één van zijn grootste en meest aansprekende fans. Dat bleek uit het twee pagina’s tellende artikel in de zomereditie van Wonder, het ‘magazine voor kleine en grote vrienden’ van het park, en dat blijkt nu weer uit de eerste aflevering van de YouTube-serie over Efteling-fans die geheel aan de 45-jarige Vlijmenaar is gewijd. Het is geen wonder dat De Laat door het sprookjespark als fan gekoesterd wordt: hij bouwde in zijn diepe achtertuin in hartje Vlijmen een schilderachtig huisje dat zo uit de Efteling kan komen. Met exact dezelfde details zoals Anton Pieck die ooit bedacht: wit gestucte scheve muurtjes, authentieke rode tegelpannen, kleine raampjes om naar binnen te gluren en een rood schildje met ‘Er was eens’ boven het van oud hout gemaakte deurtje.
Verweerd materiaal
“Het hout komt uit Frankrijk”, wijst Frank. “Mijn schoonouders kochten daar een huis en bij het opknappen bleef er zoveel prachtig verweerd materiaal over, daar móest ik iets mee doen. Toen ontstond het idee voor een Efteling-huisje in onze achtertuin. Kijk, dit slot en deze lange sleutel komen ook uit de overblijfselen van het huis van mijn schoonfamilie. Blijkt dat dit eeuwenoud is, afkomstig uit de late Middeleeuwen”, vertelt Frank, terwijl hij de sleutel omdraait en het deurtje opent. “Prachtig toch?!”
Een Luilekkerland
De Efteling nodigde Frank de Laat uit voor de eerste aflevering van een nieuwe serie op YouTube, ‘Efteling Fans’. Binnen een week werd zijn een kwartier durende documentaire meer dan 160.000 keer bekeken. Twee dagen lang werd er zowel in Vlijmen als in Kaatsheuvel gefilmd. “Ik had nooit gedacht dat het er zo professioneel aan toe zou gaan”, glimlacht De Laat. “’s Morgens vroeg stond een kleine filmploeg hier op de stoep met een gigantisch ontbijt. Dat was een goed begin. Na het schieten van de beelden in onze tuin en in de woonkamer zijn we naar de Efteling gegaan. Ik mocht daar een kijkje nemen in de rekwisietenopslag. Een Luilekkerland voor mij, geweldig!” In het voor bezoekers niet toegankelijke magazijn zwijmelde Frank bij overtollig geraakte rekwisieten en decorstukken. “Er werd gezegd: ‘Ben jezelf, doe wat je leuk vindt’. Het is niet in scène gezet. Het eerste rondje pakte ik uit de magazijnstellingen precies wat ik mooi vond. Later werden er dan extra opnames van gemaakt, bijvoorbeeld ingezoomd op het object in mijn handen.”
Geld op geboden
Op de spulletjes die Frank mocht vastpakken en bekijken werd hij direct verliefd. Een oud hoofdje van één van de zeven geitjes en een houten riddertje te paard dat rond de Magische Klok rijdt, De Laat koesterde de dierbare decorstukken als ware het onbetaalbare kunststukken. “Als ik één van die twee zaken mee naar huis zou mogen nemen? Ik weet het niet… Het zijn beide pareltjes.” En dan, na enig aandringen: “Nou, dan kies ik toch voor het geitenkopje, dat heeft daar dertig jaar gestaan. Dat ridderfiguurtje kan ik nog wel zelf namaken, het hoofdje lukt me niet. En Anton Pieck heeft dat geitje nog gezien, dat telt ook mee. Ik heb er geld op geboden, maar daar ging de man van de rekwisietenopslag niet op in, haha.”
Van binnen en buiten volmaakt
In de winter bouwt Frank niet aan zijn buitencreatie, te koud, te nat. Dan werkt hij in huis aan andere Efteling-hobbyprojecten, zoals nu aan een perfecte kopie van Kleine Boodschap. Vanaf het voorjaar gaat hij weer aan de slag in de tuin. Nu het exterieur klaar is, zal hij zich vol overgave storten op het interieur van zijn Huijze Spillebeen, zoals hij zijn levensgrote creatie toepasselijk heeft genoemd. Een Hartelijk Gefeliciteerd-slinger en lege bekertjes zijn de sporen van een eerder kinderfeestje, maar dat is straks verleden tijd. Van binnen moet het huisje net zo volmaakt worden als van buiten. De plannen zitten al in zijn hoofd. “Daar komt een open haard, hier een kastje, een bewegende kabouter kijkt door het venster naar buiten en de uitsparingen voor de wenteltrap in de beltoren zitten er al in.”
Geen pretpark, wel een dorpje
Als de binnenkant van het Pieck-huisje klaar is, staat al weer een volgend project op de planning. “Want er is ruimte voor meer”, knikt Frank enthousiast. “Waar nu nog de grote zandbak is, wil ik een klein, decoratief huisje maken. Om meer het gevoel van een dorpje te creëren.” Carin, de vrouw van Frank, knipoogt verrast: “Hier wist ik niks van”. Haar man gaat lachend verder met het spuien van ideeën: “Ik wil ook nog Kogeloog maken, zeg maar een collega van Langnek. Maar dan moet ik nog iets meer van afmallen leren, met kunsthars of polyester.” Toch jammer dat al dat moois voor niemand zichtbaar is, opperen we. “Ik hou het liever voor mezelf”, lacht Frank heel eerlijk. “Het is niet geheim hoor; als ik iemand mag, mag hij of zij gerust komen kijken. Net als de vriendjes van ons zoontje. Maar ik ben geen pretpark aan het bouwen.” Waarop Carin gevat antwoordt: “Maar wel een dorpje, hè schat?!”
Boterlak op relikwie
Aan de andere kant van zijn tuin heeft Frank nog een Efteling-object staan. Een flinke: het is de oude standerdmolen die decennia lang bij het Kinderspoor in het park stond. Toen het Volk van Laaf zijn intrede in Kaatsheuvel deed, verdwenen de fameuze traptreintjes uit het zicht en trokken beduidend minder bezoekers. De Efteling besloot het treintjescomplex te verplaatsen naar een schiereiland in de grote centrale vijver. De oude molen ging niet mee en kwam in handen van een Belgische man die voor de Efteling vogels kweekte. “Heel uitzonderlijk”, weet Frank, “want de Efteling verkoopt zulke spullen normalerwijs nooit aan particulieren. Toen de man overleed, erfde de zoon de molen, maar die had er geen trek in.
Pieck-blauw
Een verzamelaar uit Kaatsheuvel kreeg het relikwie in handen. Zijn vrouw zag echter niets in zo’n gevaarte in de tuin. Toen de prijs zakte – want de kolos was door zijn omvang niet geliefd – kon ik ‘m kopen. Ik heb er honderden euro’s aan houtrotstop aan gespendeerd en er blanke boterlak op gezet, zodat de molen de kleur die in 1960 was aangebracht terugkreeg. Schuren wilde ik het bouwwerk niet; de eerste laag verf had Anton Pieck er zelf mee opgezet en die wilde ik niet kwijt.” Hier en daar zie je daarom nu kleine hoekjes met het bekende ‘Pieck-blauw’ op de molen, waarvan de wieken gestaag hun rondjes draaien.
Honderden reacties
Frank de Laat is een einzelgänger, geeft hij toe. “Ik doe het op mijn eigen manier. Ik verzamel geen pins van de Efteling, geen Laven-spulletjes of mokken. Ik ben alleen geïnteresseerd in unieke dingen.” Vandaar waarschijnlijk ook dat de Efteling hem koos als eerste hoofdrolspeler in de nieuwe YouTube-serie, die elke maand een nieuwe fan belicht. Die glansrol leverde hem in de week na de première van de video honderden reacties op. De Laat staat met fournituren op de weekmarkten van Kaatsheuvel, Waalwijk, Drunen en zijn woonplaats Vlijmen. Daar spraken mensen ‘de ritsendokter’ aan op de internetdocumentaire en op een item in het televisieprogramma Hart van Nederland. “Een jongeman van een jaar of twintig kwam in Waalwijk naar mij toe. Hij was speciaal naar de markt gekomen om te zeggen hoe leuk hij het filmpje vond. Supermooi! Zaken zoals van de afgelopen weken komen altijd op miraculeuze wijze op mijn pad. Ik ben ervan overtuigd dat als je iets oprecht wilt, met heel je hart, dat het dan ook gebeurt.”
2017 © Tekst en foto’s: Adri van Esch – Video: Efteling
