De geschreven media die berichten over The Sound of Music zijn lovend over de nieuwe musical in Theater de Efteling.
Over de prestaties van Wieneke Remmers – die volgens alle recensenten als twee druppels lijkt op Julie Andrews, de Maria uit de film – wordt zonder uitzondering hoog opgegeven.
Romanticus
De Telegraaf bestempelt The Sound of Music als ‘ouderwets en ambachtelijk’. “Met de decors is flink uitgepakt en vooral de tuin met de Alpen op de achtergrond en het huis van de Von Trapps zijn sfeervol.” De Telegraaf-recensent noteerde dat Rein Kolpa (Kapitein Von Trapp) problemen had met zijn fluitje omdat het van inferieure kwaliteit was. “Dat kwam zijn autoriteit als dictatoriale vader niet ten goede. Als romanticus was Kolpa meer dan overtuigend en zijn vertolking van Edelweiss met akoestische gitaar en een snik in zijn klassiek geschoolde stem was voortreffelijk.”
Volwaardig theater
Van het AD kreeg de Efteling- en V&V-productie vier van de vijf te vergeven sterren. “Vijftig jaar na zijn wereldpremière op Broadway lukt het The Sound of Music nog steeds om zelfs de ervaren kijkers tot tranen toe te roeren.” Als kritiekpunt voert het AD aan dat de makers de weg van de minste weerstand hebben gevolgd door zo’n overbekende productie op te poetsen zonder er iets aan toe te voegen. De krant – die tot nu toe altijd op het standpunt stond dat een theater bij een pretpark niet professioneel kon zijn – prijst nu de zaal van de Efteling als ‘een volwaardig en slim gebouwd theater’. “Met een paar decortechnische ingrepen waant het publiek zich bij de hoogmis in een echte kerk. Een driedimensionaal toneel met een frisse alpenweide voert de bezoeker in een handomdraai naar het Salzburgerland.”
Rillingen
Volgens de Volkskrant is op deze Sound of Music ‘bijzonder weinig aan te merken: een prima cast (ook al kunnen de kinderen, zoals zo vaak, beter zingen dan acteren), komische accenten in de tekst, tegen een indrukwekkend (maar niet al megalomaan) decor’. De krant vindt dat de ideologische lading van het verhaal het juiste gewicht krijgt door de standvastige kapitein Von Trapp scherp tegenover de Hitler-meelopers te plaatsen. Lovend is de Volkskrant vooral over Moeder Overste: “De stem van Jackie van Oppen veroorzaakt rillingen over de rug”.
{googleads right}Retro
Metro constateert dat regisseur John Yost had kunnen kiezen voor een moderne invulling van het universele verhaal. Maar willen we dat?, vraagt de stationskrant. “Wie de première met een dolenthousiast publiek heeft gezien kan volmondig ‘nee’ zeggen. (…) De ‘nieuwe’ Sound of Music moest retro worden. Dat is V&V Entertainment en Theater de Efteling dubbel en dwars gelukt.”
Statisch decor
Spits vindt dat de dialogen de vaart uit het geheel halen. “En het statische decor, met op de seconde af getimede deuren waar iemand uit komt, doen denken aan een klucht. Lang niet alle grappen ‘landen’ bij het publiek.” Hoewel de cast wordt geprezen – de gratis krant spreekt van een ‘sprankelende Wieneke Remmers’, Jackie van Oppen die in haar solo’s een ‘vocale ster’ is en Anouk Maas die toe is aan een hoofdrol – vindt Spits dat The Sound of Music toneel met liedjes blijft. Maar: “Gelukkig zijn het liedjes waar je blij van wordt.”
Trefzekere regie
De Wegener-kranten (onder meer Brabants Dagblad en BN/De Stem) constateren dat de flitsende vertaling, de trefzekere regie en de oogstrelende decors er voor zorgen dat ‘dit pareltje precies zo straalt als een halve eeuw geleden’. Regisseur John Yost zorgt er volgens de Wegener-recensent voor dat er een perfecte balans is tussen drama, humor en ontroering. “Daardoor behoudt deze Sound of Music een aanstekelijke levendigheid en een stevige portie emoties die je hart direct raken.” Wieneke Remmers zingt zich soepel door de partituur heen en speelt een onverwoestbaar karakter, stellen de regionale kranten. “Dat is precies wat deze klassieker nodig heeft om nieuwe generaties aan zich te binden.”
Sentimenteel
De Vlaamse krant De Standaard schrijft dat de rechttoe rechtaan regie geen enkele moeite doet om te verbergen dat de musical nogal belegen is. “Maar ook belegen kaas kan lekker zijn. (…) Als het nazisme prominent op de proppen komt, krijgt de voorstelling de scherpte die ze tot dan toe wat ontbeerde. Maar voor het te ernstig wordt, zijn daar weer de schattige kindertjes, de evergreen Edelweiss en de hartverwarmende finale. Schaamteloos sentimenteel, allicht, maar je moet al een grote cynicus zijn om er niet voor te vallen.”
Naar de parkplanner van de Efteling
© 2008 PARKPLANET – FOTO: ROY BEUSKER
