“Weet je waar je aan begint?” Toverland-directrice Caroline Kortooms kijkt Johan Vlemmix lichtelijk bezorgd aan. De Bekende Nederlander, die naam maakte als Oranjefan en minister van Feest, staat op het punt een etmaal lang plaats te nemen in Troy, de 35 meter hoge en 1040 meter lange houten achtbaan van het attractiepark in Sevenum. Kortooms maakt zich toch een beetje ongerust over de deelnemers aan de 24-hour Coaster Challenge. Niet minder dan 24 lange uren blootstaan aan de trillingen die een houten achtbaan van nature heeft, aan g- en zwaartekrachten, aan vermoeidheid, wat voor een effect zal dat hebben op het menselijke lichaam?

Maar Vlemmix lacht de bezwaren weg. “Ik heb een voetreis naar Rome gemaakt, van 2100 kilometer”, probeert hij Kortooms op haar gemak te stellen. “En ik heb het wereldrecord klunen gezet: ik heb met schaatsen aan de hele route van de Elfstedentocht gelopen. Da’s 245 kilometer. Mijn hele voet was kapot. Bovendien heb ik al eens 25 uur in een achtbaan gezeten: die van de Amsterdam Dungeon. Dat was weliswaar een klein binnenbaantje, maar toch. We zien wel, ik hou wel van iets geks.”

Caroline Kortooms is er nog niet helemaal zeker van dat de enorme uitdaging die dertien personen over een half uur aangaan ook goed uitpakt. Ze spreekt alle deelnemers nog even moederlijk, maar ook waarschuwend toe. “In 2004 hebben we in Toverland al eens een 24-uurs Coaster Challenge gehouden, toen op onze Boosterbike. Ik heb toen gezien wat voor een aanslag deze uitdaging op deelnemers kan hebben, voor rijders en begeleiders. Nu hebben we de kandidaten vooraf een twee uur durende test op Troy laten ondergaan. Twee deelnemers zijn daarna afgehaakt, waaruit maar weer eens blijkt dat het niet zo maar iets is om 24 uur lang in Troy te rijden.”

Het is heel pittig, maar ook stoer, vindt Caroline Kortooms. “En dat past wel weer bij Toverland; we willen een stoer attractiepark zijn. Er is één factor waar ik bang voor ben en iedereen voor wil waarschuwen: zorg dat je niet over je eigen grenzen heen gaat. Neem de signalen van je lichaam serieus, laat niets ten koste van je gezondheid gaan. Troy gaat echt in je kleren kruipen, let op mijn woorden. Ik kom regelmatig controleren of alles goed gaat. Verder wens ik jullie alle goeds en heel veel plezier!” Caroline Kortooms steekt haar twee duimen omhoog en roept iedereen een welgemeend ‘Troy-troy-troy’ toe.

Net voordat de dertien dapperen naar de houten achtbaan vertrekken, vertelt de jonge Alexander nog even waar ze het allemaal voor doen: voor de stichting Doe Een Wens, die met het verzamelde geld wensen van zieke kinderen in vervulling kan laten gaan. Alexander, die zelf kanker heeft gehad: “Ik wilde graag een boom in onze tuin en een ijsbeer knuffelen. Dankzij Doe Een Wens is dat gelukt!”

Met een glimlach op de mond en een tot Troy-hoogte gestegen motivatie vertrekken de kandidaten naar het strijdtoneel. Twaalf van hen zijn echte achtbaanfans: ze zijn gerekruteerd uit vijf internationale fanclubs, waaronder het Nederlandse Themepark.nl, de Belgische Rollercoasterfriends en de organiserende European Coaster Club. Slechts één van hen gaat onvoorbereid op pad: Johan Vlemmix. “Ik hou wel van achtbanen, maar ben geen die hard. Bij mij telt meer: als het maar gek is…”

Op het perron van Troy zoekt iedere deelnemer de zitplaats op die het komende etmaal uur voor hem of haar gereserveerd is. Het scorebord staat nog op nul rondjes en ook de nog te overbruggen tijd laat niets te raden over: exact 24 uur staan nog op de teller. Johan Vlemmix wordt niet warm of koud van de titaneninspanning die hem nog wacht. Of hij wel wat aparte kleding heeft meegebracht, wil Caroline Kortooms nog van hem weten. “Ik heb nog een vestje bij me”, zegt hij stoïcijns. “Ach, je kunt het of je kunt het niet. Ik zet veel op het spel, maar niet mijn gezondheid.”

Dan stapt hij in, gekleed in een opvallend wit jasje met citroenen er op – “Ik ga echt niet zuur kijken” – en zwaait naar het nieuwsgierige publiek achter de toegangshekjes. Al in het derde rondje heeft Johan een tijdverdrijf gevonden: hij twittert er lustig op los en belt met radiostations om ze op de hoogte te brengen van zijn uitdaging. Een Troy-medewerker maant Vlemmix dat hij zijn mobieltje weg moet bergen, voor zijn eigen veiligheid en die van anderen. “Ik kan ‘m goed vasthouden”, stelt Johan de Toverlander gerust, en weg is het treintje weer, voor een volgende ronde.

De 24-hour Coaster Challenge start op zaterdag onder een stralend zonnetje, maar eindigt op zondag in de regen. De weersomstandigheden hebben het er voor de deelnemers niet gemakkelijker op gemaakt. Uur-in, uur-uit, ook in de lange nachtelijke uren, gingen na elk rondje de beugels automatisch open.

Niemand stapte uit – behalve tijdens de uurlijkse plaspauze van vijf minuten – en de beugels sloten zich voor wéér een rondje Troy. Maar liefst negen van de dertien deelnemers haalden de eindstreep; drie van hen moesten voortijdig opgeven, waaronder Johan Vlemmix. “Ik had echt het gevoel dat ik de 24 uur ging volmaken, maar helaas is het eten me slecht gevallen. Het leek wel mijn oren uit te komen, ik had moeite om niet misselijk te worden. Tja, dan kun je beter stoppen.” Vlemmix is desondanks toch trots op zijn prestatie: hij legde in acht uur 113 rondjes in Troy af.

► Toverland begon met een regenbui