Om de fantasierijke tekeningen van huisontwerper Eric Daman te verwezenlijken moest Phantasialand alles uit de kast halen. Het gaat bij Taron immers niet om een paar simpele rotsblokken, maar om een gigantisch decor van massieve steenrotsen, donkere klippen en vulkanisch gesteente. Het Duitse attractiepark vond slechts drie kwartier verderop precies wat het zocht: eindeloze muren van basalt. In de steengroeve van de firma Mendiger in de Eifel ligt het eeuwenoude gesteente voor het oprapen. Nou ja, voor het oprapen… het basalt gaf zich niet zomaar gewonnen. Alleen een 180 ton zware grijper wist het keiharde tot wel acht meter hoge vulkaangesteente te splijten. Nadat die klus was geklaard, gingen de massieve rotspartijen op vrachtwagens richting Brühl.
Complete bergketen
Natuurgetrouwe rotsen namaken is geen kinderspel, daarvoor is kennis en vakmanschap nodig. Vooral ook omdat Phantasialand als toneel voor Taron een complete bergketen wilde. Aan de voet van het bergmassief – ingeklemd tussen rotspartijen en kolommen van basalt – ligt het mythische Klugheim, een dorpje waar het gonst van leven. Achtbaan Taron zoekt zich een weg door de naastgelegen kloven, en die moeten zo natuurlijk mogelijk zijn. Daarom schakelde het pretpark bij Keulen de vermaarde rotsenbouwer Helder Lopez in. Met zijn team had Lopez bij wildwaterbaan Chiapas al zijn expertise laten zien.
Uitzonderlijke steiger
Om de rotsen voor Taron te kunnen verwezenlijken bouwde Helder Lopez een uitzonderlijke steiger. Bij rotsaanleg werd er namelijk niet alleen van onder naar boven gewerkt, maar ook naar voren en naar achteren, en weer terug. Alleen zo ontstond een structuur die ook in de natuur voorkomt. En terwijl de rotspartij groeide, groeide de steiger mee. Metershoog.
Weer en wind
Na maanden werk ontstonden er rijen basaltkolommen die in het ruige IJsland niet zouden misstaan. Grote stalen gaasmatten werden zo aan elkaar gelast dat rondingen, spleten en plateaus ontstonden, net als in een echt bergmassief. Vervolgens werd er over het stalen skelet een stugge textiellaag aangebracht. Door de vele oneffenheden, hoeken en scherpe kanten was dat geen eenvoudig klusje. Als laatste stap in het ruwbouwproces werd er gekleurd cement over de met stof bedekte rotsen gespoten. Nu lijkt het of de rotspartijen jarenlang weer en wind hebben getrotseerd. Uiteindelijk werd het massief honderden meters breed en torent het hoog boven Klugheim uit.
► Taron startte met stokjes op een platte plaat
Grillen van de natuur
Voor Helder Lopez en zijn bouwteam volgde daarna het ‘fijnere’ werk. Meter voor meter werden de rotsen bewerkt zodat de grillen van de natuur zichtbaar werden op het harde oppervlak. Met bezems en troffels werden met draaiende bewegingen vormen en structuren aangebracht op de cementlagen. Spatels en messen dienden om kleine inkepingen te maken. Zo werd het totale oppervlak centimeter voor centimeter bewerkt. Een monnikenwerk, maar het zorgde ervoor dat het grove betonwerk tot leven kwam.
30 kilometer folie
Afsluitend kregen alle decoratieve steenpartijen een lik verf waardoor de rotsen en kliffen nog meer karakter kregen. Vanaf het begin al volgde Phantasialand voor de bouw van Taron een ongewone werkwijze: eerst werd de baan aangelegd en pas later werd daaromheen het spectaculaire decor van het snelheidsmonster gebouwd. Om de stalen rails te beschermen tegen verf- en betonklodders werd de track ingepakt in liefst dertig kilometer folie.
► Taron en Raik komen op snelheid
Gevoel van snelheid
Taron is de blikvanger van Klugheim. In dat themagebied staat nog een tweede achtbaan: Raik. Deze rollercoaster is voor de hele familie. De treintjes van Raik worden achteruit omhoog getakeld. Vervolgens leggen de passagiers het traject eerst voorwaarts en dan achterwaarts af. Het attractiepark in Brühl heeft diverse andere achtbanen: de overdekte Temple of the Night Hawk, mijntrein Colorado Adventure, de dubbele draaiende achtbanen Winja’s Fear en Winja’s Force en de hangende loopingachtbaan Black Mamba. Taron is een zogenaamde ‘multi launch coaster’, waarbij de treinen meerdere malen worden afgeschoten met snelheden van ruim honderd kilometer per uur. De baan blijft relatief dicht bij de grond, waardoor het snelheidsgevoel nog intenser wordt. De donkere holen, de massieve rotswanden en de indrukwekkende basaltstaven dragen daar zeker aan bij.
2015 © Tekst: Adri van Esch – Foto’s: Peter Blum, Robert Fülling, Phantasialand
