1986
Le nouveau monde des Schtroumpfs (De nieuwe wereld van de Smurfen), dat is de naam die aan een nieuw project gegeven wordt dat het noordoosten van Frankrijk op de kaart moet zetten. Het plan is om een groot themapark te bouwen op het voormalige fabrieksterrein van staalgigant Usinor. De kosten van het prestigieuze project worden geschat op 720 miljoen Franse frank (ongeveer 110 miljoen euro). Pierre Julien, voormalig directeur van Usinor, krijgt de touwtjes van Le nouveau monde des Schtroumpfs in handen. Hij verwacht dat de smurfenwereld vijfhonderd fulltime banen zal opleveren en 1300 parttime functies. Twee jaar later moeten er twee miljoen bezoekers naar Maizières-lès-Metz komen, zo is de prognose van exploitant Sorépark.
1989
Op 9 mei 1989 gaat het nieuwe themapark vijftien kilometer ten westen van de stad Metz open voor het publiek. De naam is uiteindelijk Le Big Bang Schtroumpf geworden. De geplande openingsmaand mei 1988 is niet gehaald; de planning en bouw zijn een jaar uitgelopen. Eén van de grootste trekpleisters is Anaconda, de eerste houten achtbaan van Europa. En met 1200 meter baan ook de langste. Tot 1997, dan opent in Parc Astérix rollercoaster Tonnerre de Zeus, die met 1232 meter net iets langer is.
1990
De twee miljoen verwachte bezoekers in het eerste jaar worden bij lange na niet gehaald. Het aantal blijft steken op 800.000. Het tweede jaar loopt het aantal gasten nog verder terug: om quitte te spelen moeten er een miljoen bezoekers de poorten passeren. Het worden er slechts 400.000.
1991
Big Bang Schtroumpf dreigt een fiasco te worden en eigenaar Sorépark gaat op zoek naar een overnamekandidaat. De Walibi-groep is geïnteresseerd en koopt het attractiepark voor een schijntje op: 8 miljoen euro moeten de Belgen betalen. Het park krijgt weer een nieuwe naam – Walibi Schtroumpf – en de blauwe mannetjes van tekenaar Peyo gaan het domein delen met de bekende oranje Walibi-kangoeroe.
1998
Het concern Premier Parks koopt de Walibi-groep, waardoor Walibi Schtroumpf in Amerikaanse handen komt. Op hetzelfde moment kopen de Amerikanen in hun eigen land het bedrijf Six Flags Theme Parks. Omdat dat een gevestigde naam is, wordt Premier Parks in 2000 omgedoopt tot Six Flags Corporation.
2003
De overeenkomst met Peyo loopt af en de smurfen verdwijnen uit het pretpark. De naam wordt wederom gewijzigd. Het park bij Metz heet nu Walibi Lorraine, naar de streek waarin het gelegen is: Lotharingen. 375.000 bezoekers passeren de draaipoortjes.
2004
Six Flags verkoopt zijn Europese parken – op Parque Warner bij Madrid na – aan de Londense investeerder Palamon Partners. Deze maatschappij opereert onder de naam Star Parks.
2006
Het bezoekersaantal blijft maar dalen. Slechts een kwart miljoen bezoekers doet Walibi Lorraine aan. Star Parks zet het zorgenkind in de etalage. Twee broers die hun sporen hebben verdiend in het kermiscircuit happen toe: Claude en Didier Le Douarin nemen het bedrijf over.
2007
De broers Le Douarin geven het pretpark weer een nieuwe naam: Walygator Parc. Een vrolijke krokodil wordt de mascotte en het park opent op 6 april met diverse nieuwe attracties, allemaal afkomstig van de kermis.
2008
Het bezoekersaantal stijgt, tot 402.000. Nog ver verwijderd van het oorspronkelijke streefgetal, maar de broers hebben de weg omhoog gevonden.
2009
Weer neemt het aantal bezoekers toe – tot 444.000 – en Claude en Didier Le Douarin worden overmoedig. Ze presenteren een ambitieus plan waarbij Walygator Parc tot 2015 wordt uitgebreid met hotels en uitgaansgelegenheden. De ruimte ervoor is aanwezig: van de 162 beschikbare hectaren beslaat het attractiepark er slechts 42. Voor hun gewaagde plannen hebben de broers ook al een naam bedacht: Walywood.
2009
Walywood blijft in de fantasie van Claude en Didier alsmaar groeien. Op de tekentafel komen ook plannen voor een waterpark, een monorail, een congrescentrum, een theater met achthonderd zitplaatsen, een Hard Rock Café en zelfs een gigantische uitkijktoren. Walywood zou zeshonderd nieuwe arbeidsplaatsen moeten opleveren. Geraamde kosten: 150 miljoen euro. Maar niemand gelooft in het plan en de kermisbroers vinden geen financiers.
2010
De Le Douarins doen een meesterlijke zet: ze kopen van het Japanse pretpark Expoland de loopingachtbaan Orochi. De megabaan met zes loopings krijgt in Frankrijk de naam The Monster. Het gevaarte moet 540.000 bezoekers naar Walygator trekken. De teller blijft steken op 487.000.
2011
Voor Walygator komt het half miljoen weer in zicht: het park trekt dit jaar 491.000 gasten, waarvan ruim driekwart afkomstig uit Lotharingen zelf.
2012
In 2012 gaat het mis. De economische crisis slaat in alle hevigheid toe en het bezoekersaantal van Walygator duikelt omlaag naar 381.000. In de prognose was rekening gehouden met 550.000 gasten. De broers Le Douarin schrijven de fikse daling toe aan het slechte weer in de hoogseizoenmaanden juli en augustus. In november moet het bedrijf surseance van betaling aanvragen. Claude en Didier krijgen van de rechtbank zes maanden om financieel orde op zaken te stellen.
2013
Het lukt de heren Le Douarin niet om hun begroting rond te krijgen en in maart spreekt de rechtbank van Metz het faillissement uit. Gelijktijdig accepteren de rechters een overnamebod ingediend door vier nieuwe investeerders: Franck Deglinet, Eric Lucas, Christophe de Moffarts en Jacqueline Lejeune. Zij kondigen aan de miljoenenschuld te gaan saneren en nieuwe attracties te bouwen. Walygator Parc krijgt een opknapbeurt van zeven ton en het bezoekersaantal neemt met dertig procent toe. De nieuwe eigenaren dromen van een mooie toekomst: Walygator moet weer een internationaal gerespecteerd park worden.
2014
Een attractie verdwijnt en een attractie verschijnt: de kantelende toren Tang‘Or moet het veld ruimen en de snelle vliegtuigmolen G-Lock wordt geopend.
2015
Walygator geeft de wildwaterbaan Rafting een nieuw thema en een nieuwe naam: Dino Raft. Langs de oever van de rivier staan dinosaurussen.
2016
Het pretpark heeft weer een nieuwe eigenaar: het Spaanse Aspro Parks, waartoe ook het Dolfinarium in Harderwijk, Linnaeushof in het Noord-Hollandse Bennebroek en Boudewijn Seapark in Brugge behoren.
2017
Aspro probeert met een andere strategie het park nieuw leven in te blazen: de entreeprijs wordt verlaagd, er wordt flink geïnvesteerd in renovatie van attracties – onder meer vier ton in de vernieuwing van houten achtbaan Anaconda – en mascotte Waly krijgt een jonger uiterlijk.
2019
Walygator haalt het wilde westen naar Frankrijk: er komt een westerndorpje met een saloon, het kantoor van de sheriff en huisjes van ambachtslieden. Het park heeft de weg omhoog weer gevonden: het bezoekersaantal stijgt van 200.000 in 2016 tot 290.000 in seizoen 2019.
2020
Het buiten gebruik zijnde theater Le Métamorphose wordt omgebouwd tot een indoor themagebied rond Peter Pan.
2021
Walygator krijgt voor de vijfde keer een nieuwe naam: na Le Big Bang Schtroumpf, Walibi Schtroumpf, Walibi Lorraine en Walygator Parc heet het pretpark vanaf dit jaar Walygator Grand Est. De toevoeging ‘Grand Est’ achter de naam was noodzakelijk omdat eigenaar Aspro Parks volgens afspraak de naam Walibi na 2020 niet meer mocht gebruiken. Het Spaanse attractiebedrijf doopte daarom Walibi Sud-Ouest, een pretpark halverwege Bordeaux en Toulouse, om in Walygator Sud-Ouest. Om verwarring te voorkomen heet het attractiepark in het noordoosten van Frankrijk voortaan Walygator Grand Est.
► Naar de parkplanner van Walygator
► De geschiedenis van Disneyland Paris
