Tegenwoordig krijgen attracties vaak hun eigen soundtrack. Bekijk hier de top tien met de bekendste, mooiste en origineelste. In het verleden werd echter voor pretparkattracties ook wel een passend wijsje ‘geleend’. Dit zijn de vijf bekendste.
- Afrikaan Beat
De Duitse componist en orkestleider Bert Kaempfert bracht in 1962 het album A Swingin’ Safari uit, met daarop instrumentale nummers die geïnspireerd zijn op de muzikale stijlen van het Afrikaanse continent. Op de lp staat het nummer Afrikaan Beat. In 1966 werd die compositie de themamuziek van het sprookje De Indische Waterlelies in de Efteling. In Nederland wordt Afrikaan Beat door haast iedereen onmiddellijk in verband gebracht met het populaire door wijlen prinses Fabiola – van 1960 tot 1993 koningin van België – geschreven sprookje.
Bert Kaempfert was de eerste producer die ooit met The Beatles werkte: hij produceerde een lied voor Tony Sheridan, een zanger die werd begeleid door de op dat moment nog onbekende band. Kaempfert schreef ook de muziek voor wereldhits als Strangers in the Night van Frank Sinatra, Wooden Heart van Joe Dowell en Spanish Eyes van Al Martino.
In de Efteling is een verkorte versie van Afrikaan Beat de herkenningsmelodie van De Indische Waterlelies, waarbij het kikkerorkest verantwoordelijk is voor de kenmerkende trompetmuziek en het ganzenensemble in beeld komt bij de violen. De stem van de zingende heks is van de Peruaanse zangeres Yma Súmac.
- Zip-A-Dee-Doo-Dah
Zip-A-Dee-Doo-Dah was jarenlang het volkslied van Disneyland: het werd vaak gespeeld of gezongen bij parades en shows. Vanaf 1989 was het vrolijke Zip-A-Dee-Doo-Dah het themalied van Splash Mountain. De waterattractie opende dat jaar in Disneyland in Anaheim en kreeg drie jaar later twee broertjes in het Magic Kingdom in Florida en in Tokyo Disneyland. In de Amerikaanse parken wordt Splash Mountain omgebouwd tot Tiana’s Bayou Adventure.
Zip-A-Dee-Doo-Dah is niet helemaal ‘gejat’: de muziek komt uit een film uit de eigen Disney-stal. De tune stamt oorspronkelijk uit de rolprent Song of the South uit 1946. De liedtekst is geschreven door Ray Gilbert en de muziek is van de hand van Allie Wrubel. De oorspronkelijk versie werd gezongen door James Baskett. Zip-A-Dee-Doo-Dah is in de jaren daarna tientallen keren gecoverd en bewerkt, onder meer door Connie Francis, The Hollies, Doris Day, Louis Armstrong, The Jackson 5, Paula Abdul, Miley Cyrus, Tom Hanks en de Muppets.
De song met het aanstekelijke wijsje en de optimistische tekst – Zip-A-Dee-Doo-Dah, Zip-A-Dee-Ay, My oh my, what a wonderful day, Plenty of sunshine heading my way, Zip-A-Dee-Doo-Dah, Zip-A-Dee-Ay – won een Academy Award voor Best Original Song.
De film Song of the South kreeg al lange tijd kritiek vanwege zijn te idealistische kijk op het naoorlogse zuiden van de Verenigde Staten. Eind 2001 besloot Disney de film in een kluis te leggen en daar nooit meer uit te halen. Ook het liedje Zip-A-Dee-Doo-Dah ging in de ban: vanaf 2022 werd het in de Disney-parken van de playlist gehaald.
- Danse Macabre
Voor de hoofdshow van het Spookslot dat van 1978 tot 2022 in de Efteling stond werd de Danse Macabre van Camille Saint-Saëns gebruikt. De muziek van de Franse componist was gebaseerd op een gedicht van Henri Cazalis. Het symfonisch werkstuk van Saint-Saëns start om middernacht, het spookuur. Een harp vertolkt twaalf klokslagen. Ook in de Efteling sloeg de klok twaalf uur. Dan begon de spookachtige voorstelling die echter – doordat de show zich achter dik glas afspeelt – nauwelijks enige huiver bij de toeschouwers opriep.
De muzikale vondsten in de klassieke compositie uit 1875 waren door de Efteling allemaal treffend in beeld vertaald. Een xylofoon wekte de indruk dat de muziek werd uitgevoerd op skeletten of menselijke schedels. In het Spookslot gingen op dat moment de graven op het kerkhof van het klooster open. Dansende geesten, dolende monniken en de Dood die spelend op zijn viool eenzaam achterbleef, ze hadden allemaal een plekje in de voormalige spookshow van het pretpark in Kaatsheuvel.
Het oorspronkelijke muziekstuk van Camille Saint-Saëns duurt zo’n zeven minuten. De Efteling kortte het klassieke werk in om een compactere show te krijgen. Voormalig huiscomponist Ruud Bos maakte een kort muzikaal intro dat aan Saint-Saëns’ compositie vooraf gaat. De vervanger van het Spookslot heeft als naam Danse Macabre meegekregen; het beroemde muziekstuk zal in deze nieuwe attractie wederom een grote rol spelen.
- Main Street Electrical Parade
Eén van de succesingrediënten van Disney’s populaire Main Street Electrical Parade is de muziek. De honderdduizenden fonkelende lichtjes op de wagens van de avondparade worden voortreffelijk begeleid door de tinkelende muziek van de elektronische soundtrack. Voor de Main Street Electrical Parade, die in 1972 in Disneyland in Anaheim in première ging, werd het muziekstuk Baroque Hoedown als basis genomen. De compositie was afkomstig van het album Kaleidoscopic Vibrations: Electronic Pop Music From Way Out uit 1967 van synthesizerpioniers Jean-Jacques Perrey en Gershon Kingsley.
Disney’s interpretatie van Baroque Hoedown kreeg in de loop der jaren een aantal bewerkingen; de laatste nog altijd in gebruik zijnde versie is gecomponeerd door Gregory Smith. In het Magic Kingdom in Walt Disney World in Florida is nog steeds de originele versie van de Main Street Electrical Parade te zien. De kleurrijke avondparade kreeg ook twee spin-offs, beide met muziek gebaseerd op Baroque Hoedown: Electrical Parade DreamLights in Tokyo Disneyland en Paint The Night Parade in Disneyland en Hong Kong Disneyland.
Van 12 april 1992 tot en met 23 maart 2003 reed de beroemde lichtjesparade ook door Disneyland Paris als La Parade Électrique de Main Street. De stoet was een creatie van Bob Jani en Ron Miziker, die zich lieten inspireren door de Electrical Water Pageant, een vloot van zeven boten in Walt Disney World met daarop met lichtjes uitgebeelde taferelen. Ron Miziker werd in 2014 geëerd voor zijn werk met een prestigieuze Thea Award.
- Monsieur Cannibale
Van 1988 tot 2021 had de Efteling de attractie Monsieur Cannibale, waarin bezoekers in draaiende kookpotten rond een kannibaal en zijn kookhulpje cirkelden. Het gelijknamig lied was afkomstig van Sacha Distel, die er in Frankrijk een grote hit mee had. De Franse zanger nam twee versies op: de oorspronkelijke in 1966 en een bewerkte editie in 1985. In de Efteling werd 33 jaar lang de laatste versie van de in 2004 overleden zanger gebruikt.
Monsieur Cannibale is gecomponeerd door Gérard Gustin en geschreven door Maurice Tézé. De tekst handelt over een man die op vlinderjacht is in Afrika en daar overmeesterd wordt door kannibalen. Hij probeert uit alle macht de menseters te overtuigen hem te laten gaan. Want, zo zingt Distel in het liedje, de westerling wil niet dood: Oh, Monsieur Cannibale, je n’veux pas mourir, Monsieur Cannibale, laissez-moi partir. De attractie Monsieur Cannibale is inmiddels uit de Efteling verdwenen.
► Niet ‘geleend’, maar maatwerk: de 10 beste originele pretparktunes
2022 © Tekst: Adri van Esch – Foto: Efteling
