De microfoons komen op tafel. De stroopwafels ook. Even het geluid testen: “Hoe zag jouw ontbijt er vanmorgen uit, Tim?”, vraagt Paul aan zijn co-host. Vijf minuten later zijn de heren van Kleine Boodschap helemaal klaar voor een nieuwe aflevering van hun podcast. Paul Sprangers en Tim Hinssen gaan er deze avond weer eens goed voor zitten. “We zijn zelden voor middernacht klaar”, waarschuwt Tim lachend. Dat zal deze keer anders zijn, weten we zeker. Want wat is er nu te vertellen over Parkplanet en de onbekende maker achter die website? Een uurtje, hoogstens. Dan is het gepiept. Maar hoe fout schatten we dat in: als we weer vertrekken uit de kleine studio in het buitengebied van Kaatsheuvel heeft het middernachtelijk uur al geslagen. We weten nu hoe het de heren lukt om zelfs de diepste zielenroerselen van hun gasten bloot te leggen: met prangende vragen, vriendelijke nieuwsgierigheid en oprechte interesse. En dat resulteert niet zelden in podcasts van twee uur of meer.
‘Het park in de buurt’
Paul en Tim hebben sinds de start van Kleine Boodschap eind 2017 meer dan vierhonderd afleveringen volgepraat. “En dat volpraten mag je letterlijk nemen”, beaamt Paul lachend. “Met misschien iets teveel diepgang, maar daarvoor zijn we Efteling-liefhebbers. Het is ook een karaktereigenschap van ons: als we ergens over beginnen, dan houden we niet zomaar op.” Maar waarom de Efteling? “Als je in de regio woont, is het redelijk voor de hand liggend dat je in de Efteling komt met je ouders”, geeft Paul aan. Als kind kwam hij in de weekenden en op woensdagmiddag vaak in het park, want het gezin Sprangers had een abonnement. “Mijn Efteling fan-level was in het begin helemaal niet zo hoog, want het was heel normaal dat je vaak in de Efteling kwam. Het was simpelweg ‘het park in de buurt’, net zoals het Vondelpark voor Amsterdamse kinderen heel gewoon is. We noemden het ook ‘onze achtertuin’. Mijn opa deed begin jaren vijftig werkzaamheden in de Efteling. Hij komt regelmatig terug op oude foto’s, want hij heeft Sneeuwwitje op haar plek gelegd. En zelf sta ik als klein jongetje op een veelgebruikte promotiefoto bij de witte olifant bij het kinderbad, met mijn zusje. Die kijkt in haar blauwe badpakje wat dromerig in de lens. We groeiden op met de Efteling.”
Paar straten verderop
Na zijn kinderjaren kwam Paul minder vaak in het attractiepark. “Eén keer per jaar of zo. Maar als er een nieuwe attractie kwam, trok dat wel mijn belangstelling. Ik had geen abonnement meer. Daar had ik geen tijd voor: ik zat de hele dag met mijn neus tegen het beeldscherm aangedrukt om mooie dingen te programmeren. Ik volgde een informaticaopleiding.” Pas nadat Paul Disneyland leerde kennen, besefte hij dat wat er in ‘zijn achtertuin’ stond heel bijzonder was. “Ik was door de Efteling om de hoek verwend geraakt, merkte ik toen ik op mijn veertiende voor het eerst in Disneyland Parijs kwam. Ik was helemaal niet onder de indruk. Pas later werd het vuurtje meer opgestookt, tijdens mijn huwelijksreis in 2014. We reisden langs de oostkust van de Verenigde Staten en deden ook pretparkmekka Orlando aan. Harry Potter and the Forbidden Journey in Islands of Adventure werd toen alom geprezen als waarschijnlijk beste darkride ter wereld, samen met The Amazing Adventures of Spider-Man. Daar, in Florida, besefte ik dat wat ik in Islands of Adventure zag dagelijks een paar straten verder van mijn huis te beleven was. Dat was mijn eyeopener. Toen ging het vuur volle bak aan!”
Rasechte fan
Bij Tim lagen de kaarten anders: hij was wél meteen een rasechte fan van het park in Kaatsheuvel. Dankzij zijn opa, die zijn kleinzoon minimaal eenmaal per week meenam naar de Efteling. “Ik had onmiddellijk door hoe bijzonder het was en ging er meteen vol in. Alle kennis vergaren die maar te vinden was en alles sparen. In de winter fotoboekjes stuklezen en op plattegronden neuzen. Daar kon ik me uren in verliezen.” Rond 2000 kon Tim zijn liefde voor de Efteling met anderen delen toen hij online in aanraking kwam met meer liefhebbers. “Eerst met Twinkelchat, toen het Wondere Wereld Web en Wonderchat”, somt de podcastmaker op. “Ik heb destijds heel wat liefhebbers leren kennen; de fan community was toen nog één geheel. Dat is later volledig uiteen gevallen.”
Oude Smul, nieuwe Smul
In 2002 was het over met de online activiteiten van Tim: hij werd zestien en kon vakantiewerk gaan doen in het park. “Ik heb drie jaar vakantiewerk gedaan in de Smulpaap, het Anton Pieck Plein en het Lavenlaar”, schetst Tim de start van zijn carrière. “Ik heb in de oude Smul, de tijdelijke Smul en nieuwe Smul gewerkt. Ik krijg nu nog de lucht van vette friet en kleffe bamischijven in mijn neus. Het was de tijd van mijn leven. Ik heb nog nooit zoveel uren in de Efteling doorgebracht als toen. Het was in de vakantieperiodes zeven dagen in de week Efteling. Later heb ik ook nog een tijdje als vaste kracht gewerkt, bij de Stoomcarrousel en het Sprookjesbos.” In 2005 kwam een jongensdroom uit: Tim mocht helpen bij het kopiëren van bouwtekeningen van De Vliegende Hollander. “Ik ben anderhalf jaar betrokken geweest bij de ontwikkeling van De Vliegende Hollander en dat is achteraf gezien het hoogtepunt van loopbaan”, lacht hij. “Het was echt een ongelooflijk toffe tijd. Het was buffelen, maar met liefde!”
‘Mijn Efteling’
Tim schat in dat hij tegenwoordig zo’n zeventig keer per jaar in het pretpark vertoeft. Niet meer als medewerker, maar als liefhebber, als podcastmaker en als vader van een kleine Hinssen. Het Efteling-ratio van Paul steeg vanaf 2014 weer, ook mede dankzij een kleine Sprangers. “Dan wordt het vlammetje steeds meer aangewakkerd”, knikt hij. “Klopt”, valt Tim hem bij. “En eens een Eftelinger, altijd een Eftelinger. Heb je een keer in de Efteling gewerkt, dan ken je dat speciale gevoel en dat gaat nooit meer weg. Het blijft altijd toch een beetje ‘mijn Efteling’.” De liefde voor dat speciale plekje ten zuiden van Kaatsheuvel werd door beiden gevoeld, en mocht ook zeker uitgedragen worden. Misschien met een Efteling-podcast, dat was absoluut nog een gat in de markt, dachten Paul en Tim onafhankelijk van elkaar. “Een podcast is als radio, maar je kunt het beluisteren wanneer je wilt”, geeft Paul een voordeel aan. “En het gaat over onderwerpen die jou interesseren. Daardoor krijg je een grote binding met de podcastmakers: het worden vrienden in je oor, die je regelmatig iets komen vertellen over een thema dat je interesseert.”
Lees verder onder de foto
‘Klein’ lukt maar niet
Paul en Tim vonden elkaar definitief als vaders van Kleine Boodschap na een lange discussie over Strookrijk. “Toen kwam het idee voor een podcast over de Efteling ter sprake”, herinnert Tim zich. “Paul zei: ‘Ik heb alles voor het maken van een podcast al klaarstaan’. Ik dacht: hij maakt een grapje, die Sprangers. Maar hij was verrekte serieus.” De apparatuur was er, de onderwerpen ook, evenals de presentatoren. Maar er was nog geen naam. “Er mocht geen ‘talk’ in zitten; we wilden meer dan alleen maar ‘praten’”, schetst Tim het zoekproces naar een naam voor hun jonge geesteskindje. “Aanvankelijk wilden we ons ook manifesteren op YouTube bijvoorbeeld. We kwamen toen op Kleine Boodschap. Dat ‘Boodschap’ vonden we wel toepasselijk, alleen dat ‘Klein’ lukt ons maar niet.” Op 30 december 2017 kwam de eerste aflevering van Kleine Boodschap online over, hoe kan het anders, Strookrijk. “We bespraken samen wat we van de plannen voor Strookrijk vonden en we deden uit de doeken hoe we hoopten dat het nieuwe gebied zou worden ingevuld”, vertelt Paul. Na die allereerste aflevering volgden er nog honderden, allemaal onder te brengen in vier types: nieuwsafleveringen, thematische onderwerpen, interviews en reportages. “We proberen onderwerpen echt uit te diepen en aan research te doen. Het is tof als je een klein beetje kunt bijdragen aan de geschiedschrijving van de Efteling”, vindt Tim. Paul vult aan: “Kleine Boodschap is een van de weinig pretparkpodcasts waar echt nieuwe informatie naar boven wordt gehaald, mede dankzij de band die we met de Efteling hebben.”
Doorzettingsvermogen
Zo’n zeven jaar later is Kleine Boodschap nog steeds de enige podcastserie die zich puur op de Efteling richt. “Er waren wel plannen voor een andere Efteling-podcast”, vertelt Tim, “maar ik weet dat er gezegd is: ‘Kleine Boodschap is er al, dus doe maar niet’.” Paul wijst erop dat je het ook moet kunnen volhouden. “Je dient een zeker doorzettingsvermogen te hebben. De consistentie heeft ervoor gezorgd dat wij er altijd zijn geweest en nog zijn. We zijn ook niet afgehaakt toen in het begin het succes er niet meteen was; we maakten de podcast vooral voor onszelf. Belangrijk zijn volharding, een vaste vorm, regelmaat en terugkomen; we hebben iedere maandag om stipt vijf uur een nieuwe aflevering online.” Tim meent dat één van de succesfactoren ook de diepgang is. “Daar zijn wij altijd voor gegaan. Ons motto is: je doet het goed, of je doet het niet. Je zult bij ons steeds ál het Efteling-nieuws horen. Iedere ontwikkeling moet tot op de bodem worden uitgediept. We gaan best ver in de voorbereiding, de research en het plannen. Ik denk dat je versteld zult staan van hoeveel tijd er sluipt in zo’n onnozel podcastje. Aan een nieuwsaflevering samenstellen kruipt dagelijks gemiddeld een uurtje, en dat is samen al snel tien tot vijftien uur voorbereiding. Een interview gaat van een uurtje vragen bedenken tot vijf uur. In een researchaflevering gaat soms weken tot wel maanden voorbereiding zitten; dan wil je de uurtjes echt niet optellen.”
Echt origineel
De heren zijn vast van plan nog jaren een Efteling-vriendje in het oor van de luisteraars te blijven. En de Efteling zal zorgen voor oneindige inspiratie en nieuws. Het park laat de makers niet los. Met name de originaliteit van het attractiepark is wat Paul bekoort. “Ik kan het wel waarderen als iets origineel is. Dat is de reden dat ik Europa-Park iets lager inschaal. De Efteling probeert echt origineel te zijn. Natuurlijk zijn er wat missers, zoals Carnaval Festival. Maar Fata Morgana is echt wel op een eigen manier aangepakt. Ja, neem ik mijn petje voor af. Met copycats heb ik gewoon niet zoveel. Ze pakken ook zaken smaakvol aan, daar word ik heel blij van.” Ook Tims passie voor de Efteling vertoont nog geen enkele slijtage. “Die liefde is er altijd geweest en staat nog steeds als een huis”, verzekert hij. Ook andere pretparken trekken hem aan, net als dierentuinen. “Ik volg het nieuws over attractieparken vrij nauwgezet en heb heel veel belangstelling in theming en storytelling. Ik lees er boeken over, bekijk documentaires. Ik ga gewoon lekker op de pretparkwereld.”
Rode draad
Tim concludeert dat de Efteling en de wereld van de pretparken rode draden zijn door het leven van hemzelf en dat van Paul. “Soms een dunner draadje, dan weer een dikker, maar de draad loopt er wel doorheen ja”, knikt Paul. Hij typeert Kleine Boodschap als een echt Brabantse podcast. “Positief en toch kritisch, dat is typisch Brabants. We houden van gezelligheid, we willen genieten en we zijn niet sikkeneurig.” En daar is Tim, die alvast een fles Schrobbelèr voor de volgende uitzending koud zet, het hartgrondig mee eens.
► Kleine Boodschap en Parkplanet
► Tim en Paul (Kleine Boodschap)
► Bart en Bjorn (Bart Baan)
► Marwin en Sander (De Vijf Zintuigen)
► Lars en Bryan (Themepark Explorers)
© Tekst en foto’s: Adri van Esch – Historische foto: Efteling
